Profesor uczelni w Katedrze Teorii Sztuki. Dyrektor Instytutu Historii Sztuki UW w latach 2016-2020. Jest absolwentką Courtauld Institute of Art (MA University of London) and University of Toronto (Ph.D.). Po ukończeniu doktoratu, Barbara Arciszewska była stypendystką Social Sciences and Humanities Research Council of Canada, prowadziła badania nad historią architektury w Yale Center for British Art w New Haven oraz w Canadian Centre for Architecture w Montrealu. Była także profesorem wizytującym w Indiana University (Bloomington).
Barbara Arciszewska zajmuje się przede wszystkim ideologicznymi uwarunkowaniami kultury wizualnej oraz badaniami w dziedzinie teorii i praktyki architektury nowożytnej. Wśród jej publikacji są m. in. monografie Classicism and Modernity: Architectural Thought in Eighteenth-century Britain (2011), The Hanoverian Court and the Triumph of Palladio (2002); tomy pod redakcją (Articulating British Classicism: New Approaches to Eighteenth-century Architecture (z Elizabeth McKellar) (2004), The Baroque Villa: Suburban and Country Residences c. 1600-1800 (2009), The early modern villa: Senses and perceptions versus materiality (2017) oraz artykuły poświęcone nowożytnej sztuce polskiej i europejskiej (m. in. “The royal residence in Wilanów and gender constructions in early modern Poland” w: Homme bâtisseur, femme bâtisseuse: traditions et stratégies dans le monde occidental et oriental, (2013), “The Office of the King’s Works and modernization of architectural patronage in 18th century England,” w: Companion to Architecture in the Age of the Enlightenment (2017), czy “Early modern conceptualizations of medieval history and their impact on residential architecture in the Polish-Lithuanian Commonwealth” w: The Quest for an Appropriate Past in Literature, Art and Architecture (2019).
Jest współorganizatorką międzynarodowych konferencji “Articulating British Classicism: New Approaches to 18th-century Architecture” w Victoria and Albert Museum (Londyn 2003) oraz “The Baroque Villa: Suburban and Country Residences c.1600–1800” (Muzeum Pałac w Wilanowie, 2007).
Istotną rolę w profesjonalnej działalności Barbary Arciszewskiej odgrywa międzynarodowa współpraca naukowa. W latach 2014-2016 była członkiem komitetu naukowego i kierownikiem polskiej części projektu Antiquity and Its Alternatives. The Quest for An Appropriate Past in European Architecture c. 1500-1700. (http://appropriatepast.org/project-organisation/, finansowanego przez Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences. W roku 2019, konsorcjum badawcze, w którym uczestniczy Barbara Arciszewska, uzyskało prestiżowy grant europejski w ramach programu Horizon 2020. Czteroletni projekt PALAMUSTO (MSCA-ITN) https://www.palamusto.eu/, to sieć badawczo-szkoleniowa, której celem jest wypracowanie nowych, interdyscyplinarnych narzędzi do wszechstronnej analizy architektury rezydencjonalnej europejskich dworów doby nowożytnej oraz poszukiwanie metod adaptacji tych obiektów do zmieniających się uwarunkowań kulturowych i środowiskowych.
Barbara Arciszewska jest także członkiem kolegium naukowego serii monografii o historii architektury Architectura Moderna wydawnictwa Brepols, oraz członkiem rady naukowej serii European Identities and Transcultural Exchange wydawnictwa De Gruyter. Uczestniczy również aktywnie w działaniach wielu międzynarodowych organizacji i stowarzyszeń naukowych (m. in. European Architectural History Network) oraz jest wieloletnim członkiem Rady Muzeum i komisji konserwatorskiej Pałacu w Wilanowie.
Ostatnia aktualizacja 17/03/2022